انواع طبیعت گردی

بطور کلی کسی مایل به مسافرت به محلی نیست که هوای آن نامساعدتر از هوای محل اقامتش باشد.از این رو مناطق ییلاقی و کوهپایه ای و سواحل مکانهای مناسبی برای مسافرت تابستانی به شمار میروند و از سوی دیگر مناطق کویری در پاییز و زمستان با استقبال بیشتری مواجه هستند .

سواحل دریا، بویژه در فصل شنا و ماهیگیری از جاذبه های مهم گردشگری در جهان است که تفریح ، هیجان و احیاناً قابلیتهای درمانی (ماسه های ساحلی و یا لجنهای دریایی و دریاچه ای) انگیزه اصلی سفر را بوجود می آورد.

کوههای مهم و معروف را می توان از جمله موارد مورد توجه اکو توریسم بشمار آورد که هم به لحاظ  ورزشی و هم از لحاظ تفریحی مورد توجه توریستها قرار می گیرد.وجود امکانات دسترسی به منطقه پایکوهی و امکان استقرار موقت در اقامتگاههای نزدیک به قله، می تواند بر رونق توریسم کوهستان بیافزاید .

جنگل ها و پارک های جنگلی نیز از جمله جاذبه های اصلی طبیعت گردی به حساب می آیند. این گونه مناطق معمولا به لحاظ زیست بوم های گیاهی و جانوری هم از سوی محققان و پژوهشگران و هم از سوی گردشگران عادی مورد توجه قرار گرفته و در صورت وجود امکاناتی از قبیل اقامت گاه ها، مراکز ارائه خدمات، کمپینگ و … به یکی از مهمترین کانونهای جذب گردشگر تبدیل می گردند.

گردشگری در کویر و بیابان  در مقایسه با گردشگری در دیگر مقاصد از جمله کوهستان ها ، شهرها یا بناهای تاریخی به دلیل فقدان زیر بنای لازم و نیز تصورات و خطرات مرتبط با این گونه مناطق نسبتا دیر شروع شد. از اواخر قرن بیستم به بعد گردشگری در کویر و بیابان به عنوان نوع خاصی از گردشگری در جهان مطرح شد و کم کم مورد توجه قرار گرفت .

آب هایی که بر اثر شکست و یا لغزش زمین و معمولا در کنار کوه های آتشفشانی از اعماق زمین به بیرون می جوشند، به سبب داشتن اجزای رادیو اکتیو، گوگرد و املاح معدنی گوناگون ، جنبه درمانی داشته و در دورانی که هنوز صنعت داروسازی به مانند امروز توسعه نیافته بود، آبهای معدنی، گروه های مرفه طبقات اجتماعی را برای درمان به سوی خود می کشاند. رشد وسایل ارتباطی به حرکت موجی تمام طبقات اجتماعی به سوی آب های گرم معدنی منتهی شد و در کنار آب ها مراکز اولیه ی شهرها به وجود آمدند و برخی از آنها امروزه به عنوان یک شهر توریستی معروف در جهان تبدیل شده اند.

صاحبنظران معتقدند فعالیت های گردشگری در صورت رعایت ۶ اصل زیر به عنوان مصادیق طبیعت گردی مطرح می شوند.

گردشگرانی که به فعالیت های طبیعت گردی روی می آورند به عنوان طبیعت گرد شناخته می شوند و در دسته های زیر جای می گیرند :

۳- گروه های علمی و دانشگاهی : افرادی که در چارچوب تحقیقات علمی برای موسسات پژوهشی و دانشگاهی به مناطق طبیعی سفر می کنند و مدت نسبتا بیشتری در مقصد اقامت دارند و بیش از طبیعت گردان عادی به کشف رازهای طبیعت علاقه نشان می دهند.