همه چیز درباره‌ی یرزی کوکوچکا
(۱۹۴۸-۱۹۸۹) از برجسته‌ترین کوهنوردان جهان محسوب می‌شود. پس از رینهولد مسنر، وی دومین مرد تاریخ بود که تاج هیمالیا را تصرف کرد. او این کار را به سبکی بهتر از مسنر انجام داده است: زیر ۸ سال، ۱۱ مسیر جدید، چهار صعود زمستانی. یرزی کوکوچکا تنها در یک صعود، از اکسیژن استفاده کرد. وی عضو یکی از گروه‌های نخبه کوهنورد هیمالیایی لهستانی بود که تخصص آنها در صعودهای زمستانی (به نام جنگجویان یخی) بود.
او اولین مردی است که اولین صعودهای زمستانی را به ۳ ارتفاع هشت هزار متری انجام داد: دائولاگیری با آندره چک در ۱۹۸۵، کانگچنچونگا با کریستوف ولکیکی در ۱۹۸۶ و آناپورنا با آرتور هایزر در ۱۹۸۷٫ یکی از سخت‌ترین مسیرهایی که او طی کرد کاراکورام لهستان بود. او مسیر جدید در سمت شمالی کی دبلیو را انتخاب کرد(با تدوز پیوتروسکی)، که هیچ کس هرگز تکرار نکرده است.
زندگی یرزی کوکوچکا
کوکوچکا در سال ۱۹۴۸، ۲۴ مارس در کاتوویتس (لهستان) متولد شد. او مدرسه ابتدایی و مدرسه تجارت را در کاتوویتس به پایان رساند.
او ابتدا صخره نورد و سپس کوهنورد بود.اولین صخره نوردی وی در سال ۱۹۶۵ (۴ سپتامبر) بود. دوستش او را به پودلسیس، یکی از نقاط کوهنوردی با دیواره های سنگ آهک ۲۵ متر ارتفاع، برد. در همین روز اول، کوکوچکای جوان احساس می‌کرد که کوهنوردی نقطه‌ی قوت بسیار مهمی در زندگی او است.
به زودی او کوهنوردی را در باشگاه کوهنوردی در کاتوویتس شروع کرد. در سال ۱۹۶۶ دوره کوهنوردی را در کوههای تاترا گذراند (مربیان وی Janusz Kurczab و Kazimierz Liszka بودند که در آینده شرکای کوهنوردی او شدند). از آن به بعد او هر سال به نقاط بالاتری در تاترا صعود کرد.
زندگی کوهنوردی کوکوچکا
در سال ۱۹۷۱ با یرزی کالا و بیگنیو واچ اولین صعود زمستانی از کورتیکواکا VI + را آغاز کرد.(مسیر وویسیه کورتیکا در آن زمان سخت‌ترین مسیر صعود در تاترا بود). سال آینده با آندره ماخنیک مسیر جدیدی را در ستون شمالی Mały Durny Szczyt طی کرد.
پس از دومین فصل زمستان، مورد استقبال کوهنوردان نخبه باشگاه کوهنوردی قرار گرفت و توانست به دولومیتهای ایتالیا برود. در این زمان لهستان کشور کمونیستی بود. رفتن به خارج از کشور سخت بود و برای همه امکان‌پذیر نبود. یکی از فرصت‌های سفر کوهنوردی بود (که توسط باشگاه کوهنوردی برگزار شد).
در دولومیتس با شرکا مسیر جدیدی را آغاز کرد. در این صعود او مورد اصابت سنگ قرار گرفت، اما با این همه، باقی اعضای تیم مسیر را به پایان رسانند. پس از این حادثه وی ۶ روز را در بیمارستان گذراند و پس از آن دوباره به کوهنوردی بازگشت.
آنچه به دست آورد مسیری جدید و آسته سوساتی درپونتا سیوتا بود. او در زمستان به دولومیتس بازگشت و اولین صعود زمستانی از طریق Via dell’Ideale (سمت جنوبی از Marmolada d’Ombretta) را انجام داد.
تابستان سال ۱۹۷۳ او به ماسه کوه بلانک رفت. با Wojciech Kurtyka و Marek Łukaszewski مسیر جدیدی را در Petit Dru (پیت ژان) طی نمود. در این سفر او، اول انجام داد کوه مونت بلانک یکی از اصلی‌ترین این کوه‌ها بود. در سال ۱۹۷۴ او به کوه مک کینلی (Denali فعلی) در Alasca صعود کرد. چندین بار انگشت پای او دچار سرما زدگی شد و در ارتفاعات ضعیف بود. یک سال بعد با سیسیلیا کوکوچزا ازدواج کرد. در ماه عسل او توانست مسیر جدیدی را در کلاسهای ژوراسیس بپیماید.
در سال ۱۹۷۶ با گروهی به هندوکش رفت. او به تنهایی کوه اول و کوه تز صعود کرد. دو سال بعد بازگشت و دو صعود خوب دیگر انجام داد.
در سال ۱۹۸۱ با کریستوف ولیکی و ریشارد پاولوسکی به نیوزیلند رفت.
صعودهای هشت هزار متری یرزی کوکوچکا
مجموعه‌ی صعودهای کوکوچکا نشان می‌دهد که چرا بسیاری او را یکی از بهترین کوهنوردان تاریخ می‌دانند. او در مدت هشت سال به چهارده کوه صعود کرد. تا به آن زمان، یا پس از آن، هیچ کوهنوردی از نظر زمانی این رکورد را ثبت نکرده‌اند. کوکوچکا ده مسیر جدید ایجاد کرد و در زمستان از چهار قله صعود کرد. وی یکی از اعضای نخبه گروه کوهنوردی هیمالیایی لهستانی بود که در صعودهای زمستانی تخصص داشت.
او اولین بار هیمالیا را در سال ۱۹۷۷ فتح کرد. او کوه نانگا پاربات را نیز امتحان کرد. اما موفقیتی در این زمینه نصیب او نشد.
۱۹۷۹ – لوتسه – مسیر عادی
ای. هینریش، ای چک، کوکوچکا و اسکورک مسیر طبیعی لوتسه(NE) را در فصل عادی سال پس از مفصل موسمی در تاریخ ۴ اکتبر ۱۹۷۹ فتح کردند. او در حالی به قله رسید که از اکسیژن اضافی استفاده نکرد.
۱۹۸۰ – کوه اورست – مسیر جدید
در ۱۷ فوریه سال ۱۹۸۰ لزک سیچی و کریستوفر ویلکی اولین صعود زمستانی را به کوه اورست انجام دادند. این اعزام توسط اندره زاوادا رهبری شد. بیس کمپ و برخی از اردوگاهها (I و II) در مسیر عادی اورست وجود دارند. این کمپ‌ها سفرهای بعدی بهاری را در کوه اورست امکان‌پذیر می‌کنند. پس از یک ماه مسیر آماده سازی برای قله فراهم شده بود. آندره چوک و جرزی کوکوچکا که در ۱۹ مه ۱۹۸۰ با صعودشان به اورست، برای این قله مسیر جدیدی را در ستون جنوبی هموار کردند. این تنها زمانی است که کوکوچکا از اکسیژن مکمل استفاده کرد.
۱۹۸۱ – ماکالو – مسیر جدید ، صعود انفرادی یرزی کوکوچکا
سال دیگر، در سال ۱۹۸۱، کوکوچکا به یک هدفی بزرگ‌تر در ماکالو رسید: او توانست با فتح زین عظیم بین قله اصلی و ماکالو – و ان وی ریج به صورت انفرادی تغییری بزرگ ایجاد نماید
۱۹۸۲ – برودپیک – مسیر عادی ، سبک آلپی
سپس در سال ۱۹۸۲، کوکوچکا به همراه دوست خود ووجیچ کورتیکا به هیمالیا بازگشت تا مسیر عادی این‌مسیر را بپیماید.
۱۹۸۳ – گاشربروم I & II – مسیر جدید ، به سبک آلپ
ووسیه کورتیکا و یرزی کوکوچکا مسیرهای جدیدی را در هر دو قله‌ی I و II گرشابروم به سبک آلپ فتح کردند.
۱۹۸۴ – برودپیک – مسیر جدید ، به سبک آلپی
کوکوچکا و کورتیکا برای باز کردن مسیر جدید، از جمله عبور از سه قله برود دوباره بازگشتند.
۱۹۸۵ – دائولاگیری- اولین صعود زمستانی
۱۹۸۵ جورک سالی تماشایی را شروع کرد. او در ۲۱ ژانویه داولاگیری را (با آندره چوک) برای بار دوم فتح کرد. در مسیر بازگشت آنها مسیر خود را از دست داده و دچار بیواک سخت (بدون چادر) شدند.
۱۹۸۵ – چو آیو – دومین صعود زمستانی ، مسیر جدید
قبل از پایان زمستان، او به تنهایی به بیس کمپ در چو اویو (قله‌ای که لهستانی-کانادایی بود) رفت. وی برای اولین صعود به سه کوهنورد دیگر از لهستان – ماسیه برباکا ، مسیج پاولیکوفسکی و آندره هاینریش – به ستون SE در چو اویو پیوست. آنها ۱۵ فوریه حرکت کردند و این اولین بار بود که در زمستان مسیر جدیدی با ۸۰۰۰ متر طی کردند. کوکوچکا در طی ۲۵ روز دو صعود زمستانی دیگر انجام داد.
۱۹۸۵– نانگاپاربات – یرزی کوکوچکا و مسیر جدید
تابستان ۱۹۸۵، یرزی با آندره هاینریش، كریستوف اوبودزینسكی و یك جوان مكزیكی به نام كارلوس كارسولیو (كوهنورد آینده دار برای به پایان رساندن ۱۴۰۰۰ هزار نفر) همكاری كرد.
۱۹۸۶ – کانچن جونگا – اولین صعود زمستانی
او قله‌ی ۸۰۰۰ متری خود را انتخاب کرده بود و برای رسیدن به زمستان منتظر بود. فقط در این صورت بود که او از کانچن جونگا می‌توانست صعود نماید. در ۱۱ ژانویه ۱۹۸۶ مسیر عادی را طی نمود. شریک صعود او کریستف ولکیکی بود . او به جنگجوی یخی لهستانی معروف بود.
۱۹۸۶ – K2 – مسیر جدید ، به سبک آلپی
برای حفظ رکوردهای خود، قله بعدی جایی جز K2 نخواهد بود. آنچه یرزی کوکوچکا و تادئوس پیوتروسکی انجام دادند، درسی بزرگ برای صعودهای سخت بود. مسیری که در مسیر جنوبی باز کردند هرگز فرد دیگری نتوانست بپیماید . مسیری که کوکوچکا طی کرد، به ندرت توسط فرد دیگری برای صعود انتخاب می‌شود. مسیر دشوار و گردنه‌های سخت باعث شده تا صعود از این مسیر به مثابه‌ی خودکشی باشد.
۱۹۸۶ – ماناسلو – مسیر جدید ، به سبک آلپی
یرزی در همان سال ماناسلو را نیز فتح کرد. او بار دیگر در زمستان، این فتح را انجام داد. در ۱۰ نوامبر، كوكوچكا و آرتور هاجزر اولین صعود را به ماناسلو انجام دادند.
۱۹۸۷ – آناپورنا – اولین صعود زمستانی یرزی کوکوچکا
پس از صعود اوایل ماه نوامبر خود به ماناسلو، جورک و آرتور هاجزر در ۳ فوریه سال ۱۹۸۷ آناپورنا را از جبهه شمالی صعود نمودند. هاجرز در سپتامبر همان سال با کوکوچکا برای صعود به قله بازگشتند. آن زمان بود که آنها اولین صعود به جبهه شرقی شیشا پانگما (در تاریخ ۱۸ سپتامبر ۱۹۸۷) را انجام دادند.
مرگ یرزی کوکوچکا
یرزی در تلاش (همراه باریشارد پاولوسکی) برای صعود به قله‌های آلپ، در هنگام عبور از بخش فتح نشده لوتسه در نپال، در ۲۴ اکتبر ۱۹۸۹ جان خود را از دست داد. در کاتماندو، طناب کوکوچکا قطع شد و باعث سقوط او شد. در نتیجه کوکوچکا را به کام مرگ فرو برد. این امر باعث شد پاولوسکی دچار مشکل بزرگی شد، او در مقابل خود، بخش فتح نشده ۸۲۰۰۰ متری را داشت. فقط سالها تجربه به او کمک کرد تا به بیس کمپ بازگردد.
منبع: winterclimb.com