دلایل پیشرفت نکردن در سنگنوردی چیست و چه راهکارهایی دارد؟

افزایش قدرت را می توان با فاکتورهایی سنجید که اکثرا ملموسند. به طور مثال میزان رکورد بارفیکس یا آویزان شدن روی هنگ بورد با اضافه بار و غیره قابل اندازه گیری هستند. اما برای درک تکنیک یا ضعف تکنیکی نیاز به برخورد به رویکرد موشکافانه تری هست. عدم توانایی در اجرای تکنیک های مختلف به خصوص تکنیک پا از چیزهایی است که می تواند به شدت روی درجه صعود و صرفه جویی در استفاده از انرژی تاثیر زیادی داشته باشد. حال اگر یک سنگنورد با وجود ضعف تکنیکی انرژی بیشتری صرف آمادگی جسمانی کند، احتمالا نتیجه ای که به دست می آورد هم مطلوب نخواهد بود.

انعطاف پذیری سلاح مخفی بهترین سنگنوردان است. این چیزیست که همه سنگنوردان برتر از جمله آدام اوندرا و آلکس مگوس و سایرین برای آن وقت می گذارند. کمبود انعطاف پذیری باعث می شود به خوبی نتوانید تکنیک های پا به خصوص تکنیک های پیشرفته تر را انجام دهید و از طرف دیگر مرکز ثقل شما هم بیرون خواهد بود که در نتیجه فشار بیشتری به دست ها وارد می شود.

این مورد احتمالا به مذاق کوهنوردانی که تمرین سنگنوردی می کنند خیلی خوش نباشد اما حقیقت این است که انجام تمرینات استقامتی به خصوص تمرین شدید یا طولانی روی بازده تمرینات سنگنوردی تاثیر منفی می گذارد. شما در تمرین سنگنوردی به دنبال عضله سازی تخصصی هستید که بعضا تحت تاثیر اثر کاتابولیک کوهنوردی یا سایر اشکال ورزش های استقامتی مانند دوچرخه سواری قرار خواهد گرفت.

در سنگنوردی صحبت در مورد قدرت نسبی است و اضافه وزن به خصوص به شکل چربی اضافه و شکمی می تواند به یک مانع برای رشد و پیشرفت شما تبدیل شود. این باعث می شود فشار زیادی به خصوص به تاندون های شما وارد شده و بیشتر هم در معرض آسیب دیدگی قرار بگیرید.

شما برای بازیابی به انرژی کافی و مواد غذایی مقوی نیاز دارید. بدن شما به خصوص به پروتئین و ویتامین ها برای رشد و ریکاوری نیاز دارد. پس ممکن است امکان عدم رشد شما به خاطر تغذیه غلط باشد.

تمرین بیش از حد هم میتواند باعث عدم رشد شود. بدن شما برای عملکرد بهتر به ریکاوری نیاز دارد. بدون ریکاوری درست در مسیر فشار زیاد و آسیب دیدگی و بیش تمرینی قرار خواهید گرفت. برای جلوگیری از تمرین بیش از حد موارد زیر را مدنظر داشته باشید:

ترس از سقوط را هم باید به لیست دلایل عدم رشد در سنگنوردی اضافه کرد. این مورد به خصوص برای کسانی که به دنبال صعودهای سرطناب هستند اهمیت دارد. ترس از افتادن در درجات مختلفی وجود دارد. همه سنگنوردان در مقطعی از دوران صعود خود با آن سر و کار خواهند داشت. پس فکر نکنید که این فقط مختص به شماست و ناامید نشوید.

یک جمله انگیزشی را احتمالا بارها شنیده اید که انسانها می توانند کوهها را جابجا کنند. این درست، اما انسان ها با دست خالی نمی توانند کوهها را جابجا کنند و نیاز به بولدوزر و ... خواهند داشت. قطعا لوازم نمی تواند جای یک سنگنورد زبده و با تکنیک را بگیرد اما بازهم قطعا می تواند به وی کمک کند تا عملکرد ورزشی خود را بهینه کند. یکی از مهمترین موارد در اینجا توجه به کفش سنگنوردی است. کفش سنگنوردی مبتدی عموما دارای کف تخت می باشد و از ویژگی های معمول در پاشنه و پنجه برخورد است. با این حال کفش های حرفه ای تر زیره موزی و پاشنه حرفه ای دارند که باعث می شود انتقال نیرو به نوک کفش بهتر شده و روی عملکرد هم تاثیر دارد. استفاده از هارنس سبک تر یا کوییک و طناب مناسب تر هم تاثیر دارند البته این تاثیر به اندازه کفش نیست.

اگر به دنبال رشد سنگنوردی به خصوص سنگنوردی در طبیعت هستید باید حتما این تمرینات به عنوان بخشی از برنامه تمرینی شما باشد. تمرین در سالن مزایای زیادی دارد اما تجربه صعود روی سنگ واقعی را نمی توان در سالن سنگنوردی کسب کرد.