قله چارده منار

مشاهده وضعیت هوای قله چارده منار در هفت روز آینده
قله زیبای منار با ارتفاع 3935 متر در منطقه البرز مرکزی و در منتهی الیه غربی آن قرار گرفته است و از غربی ترین قلل این رشته کوه می باشد. این قله غربی‌ترین قله خط الرأس اصلی توچال است و از جنوب توسط گردنه‌ای کم‌ارتفاع به قله سنگی شاه دژ و از شرق به قله سیاه سنگ متصل می‌باشد. قله منار از شمال به روستای شهرستانک و سَرَک، از جنوب به روستای سنگان ، از شرق به روستای رندان و طالون و از غرب به روستای واریان و مورود محاط می باشد .
موقعیت قله منار بدن صورت است که وقتی رو به روستا (شرق) ایستاده باشید، سمت راستتان خط الراسی وجود دارد که در دورترین و بلندترین نقطه آن قله منار دیده می شود. قله فرعی به صورت یک قله کله قندی در سمت راست قله اصلی قرار دارد که نباید آن را با قله اصلی اشتباه بگیرید. مسیر حرکت به سمت قله را می توان به راحتی تشخیص داده و تعیین کرد. در واقه باید از اولین و مناسب ترین یالی که به سمت خط الراس ارتفاع می گیرد خود را به روی خط الراس برسانید و باقی مسیر تا قله هم که مشخص است.
قله منار از شمال به روستای شهرستانک و سَرَک، از جنوب به روستای سنگان، از شرق به روستای رندان و طالون و از غرب به روستای واریان و مورود مشرف است.

شهرهای نزدیک :
تهران- کرج
رشته کوه:
البرز مرکزی
مسیرهای صعود:
برای صعود به قله منار ۴ مسیر مختلف وجود دارد:
الف) مسیر کرج- چالوس- سد امیرکبیر- روستای واریان
ب) مسیر کرج- چالوس- بعد از تأسیسات سد امیرکبیر- پل خواب- روستای مورود
ج) مسیر کرج- چالوس- روستای سَرَک در جاده فرعی شهرستانک
د) مسیر تهران- جاده امامزاده داوود- روستای سنگان
هر کدام از مسیرهای فوق دارای ویژگی‌های خاصی بوده اما به دلیل نزدیکی بیشتر قله منار به روستای مورود، بیشتر کوهنوردان مسیر صعود خود را از این روستا انتخاب می‌کنند. از طرفی ایمن‌ترین مسیر برای صعود به قله منار و در عین حال طولانی‌ترین مسیر، از طریق روستای سنگان می‌باشد که علاوه بر برخورداری از زییایی‌های خاص خود، کم‌شیب‌ترین مسیر برای صعود است.

ارتفاع قله:
3935 متر
عوارض طبیعی موجود:
در ارتفاع 2629 متر به گوسفند سرایی با درختان کهنسال و چشمه آب گوارا می رسید.
طول مسیر:
7 کیلومتر


زمان  مناسب برای صعود به قله:
5 ساعت
وضع آب و هوای منطقه:
خطر بهمن در فصول سرد و اوایل فصل بهار
این قله نیز همانند سایر قلل البرز مرکزی در معرض شدید باد توآم با برف سنگین است و صعود در این منطقه بهمن گیر است.

بهترین فصل صعود به قله:
اواخر بهار، پاییز
یخچال ها:
همانند سایر قلل رشته کوه البرز دارای یخچال و خطر ریزش بهمن در فصل زمستان و اوایل فصل بهار دارد.
چالش های موجود در مسیر:
دست به سنگ و ریزش در بعضی نقاط
شیب مسیر از همان اول تند بوده و تا رسیدن به خط الراس اصلی نیز تند تر میشود.
قله منار بسیار برف گیر میباشد و جهت پیمایش زمستانه این مسیر با توجه به خطر بهمن از عبور از مسیر دره ها و تراورس باید اجتناب کرد.
آبشارها و چشمه های مسیر:
وجود چشمه در ابتدای مسیر
وجود آبشار در بین راه
جان پناه ها و محل های تامین آب:
در دره های مابین یالهای فرعی در فصل بهار و تابستان چشمه وجود دارد.
جان پناه ندارد. اقامت باید به شکل استفاده از چادر باشد.
وجود چشمه در ابتدای مسیر


پوشش گیاهی منطقه:
آویشن، گون، ریواس، گزنه، کما، گلپر، بومادران ، والک ، والک، نسترن وحشی،‌گردو، گیلاس،‌کاکوتی
پوشش جانوری منطقه:
خرس، گرگ، روباه، گراز، خرگوش، کل، عقاب، شاهین و کبک

منابع محتوای ثبتی:
سایت قله