قله لاله زار

مشاهده وضعیت هوای قله لاله زار در هفت روز آینده
کوه لاله زار واقع در شمال بافت کوهی است گرانیتی. قله کوه لاله زار دومین قله استان کرمان است.
از نظر جغرافیایی در طول 56 درجه و 48درجه و عرض 29 درجه و 24 درجه را می توان از مسیر های مختلف صعود کرد.
گردودرکار مجموعه ای است از چندین درخت گردو که شاخه هایشان به سمت زمین خم شده اند و مجددا به سمت بالا رفته اند و چند کیلومتری با دره عشق آباد و روستای ده دیوان فاصله دارد. در بهار عشایر در این منطقه اطراق می کنند. پس از ورود به دره گردودرکار، از کنار سد تامین کننده بخشی از آب شهر رابر می گذریم و در امتداد آب به پیش می رویم تا به جایی می رسیم که رود دو شعبه می شود. شعبه سمت راست رود را ادامه می دهیم.
تا به تک درختی می رسیم که تپه سمت چپ آن می تواند محل استراحت شبانه باشد. صبح روز بعد تپه نسبتا بلند سمت چپ را صعود می کنیم و روی خط الراس قرار می گیریم و رو به شمال در چند نقطه با درگیرشدن با سنگ ها در ابتدای دره ای قرار می گیریم که به چمنزار دره گردودرکار و سپس به شن اسکی دره گردودرکار می رسیم. پس از طی این شن اسکی بر فراز گردنه ای قرار می گیریم که سمت راست ما قله لاله زار واقع شده است. پس از چند دقیقه به قله می رسیم. در این دره سرمای شدید به کمک طبیعت آمده و در اثر خرد شدن سنگ ها اشکال زیبایی به خود گرفته اند. برای رفتن به دره گردودرکار می توان به رابر، شهری در جنوب کرمان و 25 کیلومتری شرق بافت با جمعیتی در حدود 12000 نفر، رفت و با انتخاب جاده روستای تذرج واقع در شش کیلومتری شمال غرب رابر، به روستای ده دیوان به فاصله سه کیلومتری تذرج رفت. در روستای ده دیوان با قرار گرفتن در جاده ای خاکی و حرکت به سمت شمال پس از طی حدود چهار کیلومتر به گردودرکار می رسیم. گفتنی است تذرج نام روستایی است در شش کیلومتری شهر رابر حد فاصل شهر رابر و روستای ده دیوان. در شرق این روستا کوه تذرج قرار دارد که کوهی کم ارتفاع است اما به دلیل داشتن شیب تند و غاری کم عمق که محل استقرار گوسفندان اهالی به هنگام رگبارهای ناگهانی است، گاهی مورد بازدید کوهنوردان قرار می گیرد.
افراد محلی این کوه را قلعه سنگ می نامند. واژه تذرج در لغت به احتمال زیاد به معنای "مکان دارای قلعه
ای تیز( تیز رج) " است که با توجه به توصیف یاد شده چندان هم بی ارتباط نیست. رج همان رخ به معنای قلعه است. البته روستاهای دیگری در بافت و زرند هم به این نام نامیده می شوند و برخی بر این باورند که این کلمه از تذرو که نام پرنده ای بوده است که منقرض شده است گرفته شده است.
این روستا بر سرراه کوهنوردانی است که برای صعود قله لاله زار ، دهانه گردودرکا را انتخاب می کنند و از رابر به روستای تذرج و سپس به روستای ده دیوان می روند.البته پس از ورود به دره گردودرکار می توان از مسیر آبشار دره گردودرکار هم به سمت قله حرکت کرد. در دره به پیش می رویم تا رود دو شعبه می شود. شعبه سمت راست را ادامه می دهیم تا به آبشار برسیم. کنار آبشار گذرگاهی وجود دارد که با کمک راهنما می توانیم این گذرگاه را پیدا کنیم و سوار بر یال به دره منتهی به چمنزار زیر قله لاله زار برویم و قله را صعود کنیم. البته برای انتخاب این مسیر دوم در دره گردودرکار وجود راهنما بسیار الزامی است.تخت شازده چمنزاری است بسیار زیبا و وسیع در محل تقاطع دره درازو و دره هرارون و پای کوه شاه و کله ماری. در گذشته حاکمان کرمان به هنگام بروز بیماری های واگیر در شهر به این نقطه پناه می آوردند. کتیبه اول تخت شازده بر سنگ کنده شده است. کتیبه دوم تخت شازده نیز در محلی بالاتر قرار دارد. کتیبه خرد شده تخت شازده و نقش حیوانات بر سنگ ها در نزدیکی اقامتگاه قرقچی ها دیده می شود.
دره درازو دره ای است بسیار طولانی حد فاصل ابتدای دره کوه لاله زار ( پس از دهانه آرتی) و تخت شازده که از طریق آن می توان به قله کوه شاه صعود کرد.
شهرهای نزدیک :
کرمان
رشته کوه:
رشته کوه مرکزی ایران، در نزدیکی کوه شاه
مسیرهای صعود:
عبارتند از: 1) مسیر دهانه آرتی لاله زار (مسیری که ما پیمودیم)، 2) مسیر گردو درکار رابر، 3) مسیر دره عشق آباد رابر، 4) مسیر کویر دارس آباد رابر.
1) مسیر دهانه آرتی لاله زار:
به هنگام صعود به قله لاله زار، دهانه آرتی در
ارتفاع 2900 متری است. مبدا صعود بخش لاله زار (در میانه جاده کرمان به بافت؛ اما از توابع شهرستان بردسیر) است و با طی حدود شش کیلومتر و عبور از بندخاکی به دهانه ای می رسیم که در بهار و تابستان عشایر در آن محل چادر های خود را بر پا می کنند و به نام دهانه آرتی مشهور است.پس از ورود به دره لاله زار، بر خلاف جهت آب و با عبور از چمنزارهایی که به سان فرش پیش پایمان پهن شده اند، انشعاب سمت چپ رودخانه و سپس انشعاب سمت راست را ادامه می دهیم و تا سرچشمه زیر قله ( مشهور به تخت عبدالبیگی) به پیش می رویم و پس از قرار گرفتن بر گردنه شرقی، مسیر سمت راست را انتخاب می کنیم و با حرکت به سمت غرب قله را صعود می کنیم.
2) مسیر گردودرکار رابر: از دره
گردودرکار رابر نیز می توان به قله رسید اما در مقایسه با مسیر دهانه آرتی هم درگیری بیشتری با سنگ خواهیم داشت و هم احتیاج به راهنما داریم. شن اسکی انتهای مسیر دره گردودرکار دقیقا زیر قله لاله زار واقع شده است و حتی در تابستان بالا رفتن از آن طاقت فرساست. البته می توان قبل از شن اسکی مذکور به سمت چپ پیچید و با قرار گرفتن بر خط الراس قله لاله زار را صعود کرد. گردودرکار نام چشمه ای است در جبهه جنوبی کوه لاله زار که در ابتدای دره ای به نام دره گردودرکار واقع شده است. صعود این دره با سنگنوردی های بسیار همراه است و به همین دلیل کمتر برای صعود به قله لاله زار از آن استفاده می شود.
3) مسیر دره عشق آباد رابر:
عشق آباد دره ای است بسیار سرسبز و زیبا که از طریق جاده بین روستای اسکر و روستای ده دیوان می توان به این دره رفت و پس از عبور از بالای گلی و آبشار عشق آباد به سه قله لاله زار، کله ماری و شاه دسترسی داشت . پس از قرار گرفتن بر گردنه مشرف بر سه قله، با تراورس تپه سمت راست به قله لاله زار صعود می کنیم. البته این مسیر بسیار طولانی تر از سایر مسیر های صعود به این قله هاست. مسیر راهپیمایی عشق آباد به روستای هرارون در یک برنامه دوروزه قابل اجراست.
4) مسیر کویر –دارس آباد رابر: به روستای کویر
دارس آباد واقع در شمال رابر می رویم و با انتخاب قله گلی ( با کسر ق و گ) و با راهنمایی راهنمایان محلی از جبهه جنوب شرقی بر خط الراس قرار می گیریم و از جبهه شرقی قله را صعود می کنیم. البته در یک برنامه دو روزه می توان دو قله لاله زار و شاه را یکجا صعود کرد.پس از صعود قله لاله زار، نخست با یک تراورس به دره ای می رویم که به تخت شازده ختم می شود. از طریق بندر جسکی به کله برفی می رویم و قله را صعود می کنیم. البته قله اصلی شاه را نمی توان از قراز لاله زار دید و کوه شاه دید کلی دارد و کله برفی کاملا مشخص است. عکس این مسیر ، یعنی شاه به لاله زار نیز گاهی در تقویم کوهنوردان قرار می گیرد.
بهترین مسیر بخش لاله زار، سد خاکی، دهانه آرتی، دره لاله زار و تخت عبدالبیگی است.
ارتفاع قله:
ارتفاع 4351 متر که تا 4397 متر هم ثبت شده است.
عوارض طبیعی موجود:
در این دره به واسطه هوازدگی سنگ ها، رنگ بادمجانی را می توان در حد اعلای خود دید.
طول مسیر:
18 کیلومتر
زمان  مناسب برای صعود به قله:
5 ساعت
وضع آب و هوای منطقه:
بستگی به فصل
بهترین فصل صعود به قله:
نیمه دوم اردیبهشت ماه
یخچال ها:
وجود یخچال های کوچ در طول مسیر صعود
چالش های موجود در مسیر:
شن اسکی بودن برخی جاها در هنگام صعود
شیب تند
منطقه فاقد امنیت لازم بوده و باید وسایل شبمانی خود را تا زیر قله حمل نمائید
آبشارها و چشمه های مسیر:
در تمامی مسیر تا فاصله یک ساعتی قله، رودخانه با آب قابل آشامیدن و چشمه های مختلف در دسترس می باشد. (از مسیر معمولی).
جان پناه ها و محل های تامین آب:
وجود روستاهایی در دامنه قله و محل های عشایری برای استراحت
پوشش گیاهی منطقه:
درخت گردو، چنار و گیاهان کوچک دیگر در طول مسیر
پوشش جانوری منطقه:
عقاب، گنجشک، موش های قوی هیکل و آفتاب پرست
منابع محتوای ثبتی:
سایت قله