10 قله بلند دنیا

اورست شهرت زیادی دارد، اما در واقع، کل قاره آسیا پر از کوه های بزرگ است. 100 کوه بلند دنیا همگی در آسیا هستند. هیچ یک از هفت قله - مرتفع ترین کوه های هر قاره - به جز اورست در این لیست نیست. در واقع بسیار نادر است که کسی را پیدا کنید که در مورد ششمین، هفتمین یا هشتمین کوه های مرتفع جهان اطلاعات داشته باشد.

بشر مانند پروانه به سوی شعله به کوه کشیده می شود. علاوه بر کسانی که به دنبال مسیر از کمپ اصلی اورست به قله هستند، کوهنوردی به سمت کمپ اصلی اورست نیز بسیار محبوب است. در واقع، این به یکی از معروف ترین سفرهای چند روزه در جهان تبدیل شده است.

این کوه به طور معمول یکی از سخت‌ترین کوه‌های جهان برای صعود به حساب می‌آید، که البته سخت‌تر از کوه اورست است، علی‌رغم اینکه دومین کوه بلند جهان است. K2 با حدود 300 صعود موفقیت آمیز و 77 مرگ در واقع دومین میزان مرگ و میر در هر تلاش برای صعود به قله را در بین تمام کوه های بالای 8000 متر دارد. بالاترین میزان مرگ و میر مربوط به دهمین کوه مرتفع جهان آناپورنا I در نپال است. با این حال، برخلاف آناپورنا، K2 هرگز در زمستان به قله نرسیده بود - تا اینکه در زمستان 2020 اتفاق افتاد.

این باعث می شود کانگچن جونگا بلندترین قله هند باشد. این کوه در واقع تا سال 1852 به عنوان بلندترین کوه جهان شناخته می شد. این به این دلیل نبود که مردم از کوه اورست اطلاعی نداشتند، بلکه به این دلیل بود که محاسبات خود را اشتباه انجام داده بودند. پس از انجام تست بیشتر توسط بررسی مثلثاتی بزرگ هند، مشخص شد که در واقع کانگچن جونگا سومین کوه مرتفع جهان است و کودکان در سراسر جهان نفس راحتی کشیدند که به جای آن در درجه اول درباره کوه اورست یاد خواهند گرفت، کوهی که هم گفتن و هم املا کردن به طور قابل توجهی راحت تر است.

لوتسه کمی شبیه خواهر و برادر کوچکتر غفلت شده کوه اورست است. اورست همه توجه را به خود جلب می کند در حالی که لوتسه، اگرچه اغلب از نظر بصری جذاب تر به نظر می رسد، به طور قابل توجهی کمتر شلوغ است. در حالی که قله اصلی لوتسه برای اولین بار در سال 1956 صعود شد، قله لوتسه میانه در واقع بالاترین قله صعود نشده باقی ماند که برای چندین دهه به عنوان نقطه دست نیافتنی روی زمین نامگذاری شد ودر نهایت اولین بار در سال 2011 توسط یک اکسپدیشن روسی بزرگ شد.

ماکالو سومین کوه از چهار کوه 8000 متری در  اورست در نپال است. برای اولین بار توسط یک اکسپدیشن فرانسوی به رهبری ژان فرانکو در سال 1955 صعود شد. اهمیت صعود آنها بیشتر به این دلیل بود که ده نفر از اعضای تیم اعزامی در این سفر به کوه صعود کردند. در آن روزها، معمولاً فقط یک یا دو کوهنورد از هر تیم در یک سفر به بالای کوه می‌رسیدند، بنابراین در آن زمان این یک موفقیت بزرگ بود.

چهارمین و آخرین عضو باشگاه 8000 متری منطقه اورست چو اویو است. ششمین کوه مرتفع جهان با ارتفاع 8188 متر، چو اویو به دلیل شیب ملایم تر صعود، آسان ترین کوه در بین 8000 متری تلقی می شود. همچنین تنها چند کیلومتر با گذرگاه نانگپا لا فاصله دارد، مسیر تجاری اصلی بین تبتی و خومبو شرپا.

دائولاگیری در نپال هفتمین کوه مرتفع جهان با 8167 متر ارتفاع و یکی از زیباترین کوه‌های این منطقه است. Dhaulagiri برای اولین بار در 13 مه 1960 صعود شد، اما شاید بیشتر به دلیل قابلیت رویت آن در مسیر محبوب آناپورنا شناخته شده است، با آناپورنا I فقط 34 کیلومتر فاصله دارد و داولاگیری یک ویژگی معمولی در خط افق هنگام کوهپیمایی آناپورنا است.

ماناسلو برای اولین بار توسط توشیو ایمانیشی و گیالزن نوربو که بخشی از یک اکسپدیشن ژاپنی بودند که در 9 مه 1956 به بالای کوه رسیدند. صعود آنها بحث برانگیز بود. مردم محلی این منطقه در سال 1954 مانع از رسیدن یک تیم ژاپنی به قله شده بودند، زیرا معتقد بودند که تلاش های قبلی باعث نارضایتی خدایان شده و باعث ریزش بهمن شده است که یک صومعه را در این منطقه ویران کرده و 18 نفر را کشته اند. ژاپنی ها کمک مالی قابل توجهی برای بازسازی صومعه کردند، و این امر حسن نیت را نسبت به اکسپدیشن ها بازگرداند و در نتیجه، صعود دوم ماناسلو تا سال 1971 انجام نشد، زمانی که تیم ژاپنی دیگری صعود را تکمیل کرد.

نهمین کوه مرتفع جهان نانگاپاربات است که در ناحیه دیامر در منطقه گیلگیت بالتستان پاکستان در غرب هیمالیا قرار دارد. مانند بسیاری از کوه‌های دیگر، این نام از زبان سانسکریت گرفته شده است که به معنی «نانگا» و «پارواتا» به معنای «کوه برهنه» است. نام تبتی برای کوه "Diamer" به معنی "کوه بزرگ" شاید کمی مناسب تر باشد . نانگا پاربات واقعاً بر فراز دره های کم ارتفاع اطراف آن در هر جهت برجستگی دارد. رخ خیره کننده روپال روی کوه 4600 متر بالاتر از پایه خود قرار دارد و اغلب به عنوان مرتفع ترین رخ کوه در جهان شناخته می شود.