معرفی
کوه آرارات در شمال شرقی کشور ترکیه (استان آغری) و در مرز ایران، جمهوری خودمختار نخجوان و ارمنستان قرار دارد. زمین لرزه‌ی تابستان ۱۸۴۰ میلادی با شدت ۶/۳ ریشتر سبب ریزش کوه، مدفون شدن یک دهکده، یک کلیسا و اقامتگاه کاهنان در زیر آوار ناشی از ریزش کوه و کاهش ۱۸۰۰ متر از ارتفاع این قله شد و در حال حاضر کوه بزرگ آرارات با ارتفاع ۵۱۳۷ متر از سطح دریا دارای ۴۲۰۰ متر بلندی است.
در کتاب آفرینش در عهد عتیق، از آرارات به‌عنوان محل به خاک نشستن کشتی نوح پس از طوفان ذکر شده است. از دیگر نام‌های این کوه «کوه جودی» است که این نام در قرآن آمده است.
تاریخچه
بخش عمده‌ای از بلندی‌های ارمنستان، با مرکزیت کوه آرارات که سرچشمه‌ی رودخانه‌های دجله، فرات و ارس و محصور به آب‌های دریای خزر، دریای سیاه و دریای مدیترانه است، در زمان پیدایش انسان اولیه در زیر آب‌های بالا آمده پس از عصر یخبندان و جزو نخستین سکونت گاه‌های انسان اولیه بوده است. وجود نزدیک به ۱۰۷۶ غار، فقط در اطراف شهر آنی (شهر باستانی) حاکی از وضعیت مناسب زندگی انسان‌های غارنشین در آن دوران در منطقه‌ی بلندی‌های ارمنستان است.
از دوران زیست هموسپینس‌ها، آثاری باقی مانده که قدمت آن‌ها در بلندی‌های ارمنستان به دوازده هزار سال پیش از میلاد باز می‌شود.
پیدایش، اسکان و رشد انسان‌های اولیه به‌طور مستقیم در گرو محیط زیست مناسب بوده است. از این‌رو، منطقه‌ی حاصلخیز و پرآب سلسله جبال ارمنستان و اطراف کوه آرارات را یکی از نواحی مناسب برای سکونت انسان اولیه و رشد دامداری و کشاورزی پس از دوران یخ بندان کره‌ی زمین دانسته‌اند.
وجود معادن طبیعی و رشد صنعتی ناشی از طبیعت مستعد منطقه، بعد‌ها در طول تاریخ و در عصر آهن و مفرغ نیز سبب شکوفایی استعداد ساکنان این ناحیه شد. کشف ابزار‌های آهنی به‌جای مانده از انسان اولیه، ضرب سکه‌های امپراتوری روم و تامین اسلحه‌ی فلزی ارتش ایران باستان گواه این واقعیت است.
نژاد ساکنان
آشوریان، نخستین ساکنان و حکام آراتا، که در آغاز هزاره‌ی سوم پیش از میلاد به‌تدریج به‌سمت جنوب کوچ کردند و در بین‌النهرین (عراق کنونی) سکونت گزیدند، مردمی از تیره‌ی آرمه نوید بودند.
تمدن هند و یونان در پایان هزاره‌ی سوم پیش از میلاد و آغاز تمدن اورارتو از این نقطه به هند و شبه جزیره‌ی بالکان منتقل شد و امروزه، می‌توان سرچشمه‌ی زبان و فرهنگ هند و اروپایی را در آراتا یا بلندی‌های ارمنستان دانست.
قبایل چادرنشین تُرک تبار نخستین بار در هزاره‌ی دوم پس از میلاد، در اواسط قرن یازدهم، این منطقه را مورد تهاجم قرار دادند و در آن سکونت گزیدند.
کوه آرارات از جمله نماد‌های مهم ارمنیان است و با وجود اینکه این کوه هم‌اکنون در خاک ترکیه واقع شده است، ارمنیان تعصب و علاقه‌ی خاصی به این کوه دارند.
کوه آرارات از نظر ارمنیان نماد مقاومت و پایداری است و ارمنیان نام آرارات را بر پیشانی باشگاه و محل کسب و کار خویش درج می‌کنند و همچنین آن‌ها نام آرارات را برای فرزندان پسر خود انتخاب می‌کنند.
صعود به این کوه
اولین صعود این قله توسط فردریچ پاروت از اهل روسیه در سال ۱۸۲۹ میلادی انجام شد. هوای کوه آرارات در تابستان آفتابی، گرم و خشک بوده ولی در فصل بهار و زمستان دارای آب و هوای سرد است و کوهنوردان در این فصل‌ها با بوران، کولاک و بارش باران و برف مواجه می‌شوند. ماه‌های تیر و مرداد و شهریور بهترین ماه‌های صعود بوده و جبهه‌ی جنوبی کوه ایمن‌ترین و آسان‌ترین مسیر صعود به قله است. صعود به این کوه بدون اخذ مجوز و راهنما و مربی به هیچ عنوان امکان‌پذیر نیست. بهترین گزینه برای این منظور شرکت در برنامه‌های مخصوص صعود است.
رویداد‌های تاریخی در این منطقه
جنگ‌های بین سومریان و پادشاهان اورارتو در هزاره‌ی سوم پیش از میلاد.
حمله‌ی اسکندر مقدونی در ۲۸۰سال پیش از میلاد.
مهاجرت و حمله‌ی سلجوقیان، مغول، خوارزمشاهیان و تیموریان در قرون سیزدهم و چهاردهم میلادی.
تهاجم نادرشاه و شاهان صفوی.
جنگ‌های ایران و روسیه در دشت‌های ارمنستان در دوران صفویه.
نسل‌کشی ارمنیان.
کشتار و تبعید استقلال طلبان ارمنی به دست بلشویک‌های سرخ جمهوری آذربایجان و رهبران روسی آن‌ها در ۱۹۱۷ میلادی
آدرس
کشور ترکیه، استان آغری، در مرز ایران، جمهوری خودمختار نخجوان و ارمنستان.
مسیر دسترسی
برای صعود به این کوه باید پس از اخذ مجوز‌های لازم و با همراهی مربی و راهنما، می‌توانید کار خود را شروع کنید.
منبع : کجارو