دعوای پدر و پسر:
اختلاف و دعوای میان پدر و پسر در بیشتر خانواده ها دیده می شود البته باید توجه کرد که این مسئله با بالاتر رفتن سن پسر کاملا از بین می رود اما می تواند آسیب های جدی را به همراه داشته باشد. دلایل متعددی وجود دارد که می تواند زمینه ساز این اختلافات باشد از جمله اختلاف در عقیده یا آشنا نبودن با شیوه‌های صحبت در خانواده.
بدون در نظر داشتن دلیل ایجاد این اختلاف و دعوا؛ باید به دنبال راهی مناسب برای پیشگیری از این موضوع باشیم و یا روابط بین پدر و پسر را به بهترین وجه تقویت کنیم، به همین دلیل در خصوص دعوای میان پدر و پسر به ارائه راهکارهای مناسب جهت تقویت رابطه بین آنها می پردازیم، البته با کمک گرفتن از مشاور هم می توان نسبت به این مسائل اطلاعات بیشتر و بهتری کسب کرد.
دلایل اختلافات بین پدر و پسر
در سنین کودکی زمانی که پسر در بیشتر موارد تابع نظرات والدین خودش است و فعالیت های او به خانه و خانواده محدود می شود؛ اختلافات چندانی نیز میان او اعضای خانواده وجود ندارد با ورود فرزندان به سن نوجوانی؛ جسم، رفتار و خلق خوی او دچار تغییراتی می شوند، به همین دلیل خانواده ها با چالش هایی روبرو می شوند و در نهایت زمینه درگیری میان پدر و پسر را فراهم می کند. در ادامه به مهم ترین دلایل دعوای پدر و پسر می پردازیم:
اختلاف سلیقه و نسل:
بین فرزندان و والدین اختلاف سنی وجود دارد این موضوع برای برخی از خانواده بیشتر است که خود عاملی برای بسیاری از اختلاف سلیقه ها است. با وجود این اختلاف سلیقه میان پدر و پسر؛ ممکن است درک درستی از حرف ها و نیازهای همدیگر وجود نداشته باشد و در نهایت سبب اختلاف نظر و دعوا می شود.
از جمله موارد اختلاف سلیقه می توان به موارد جزئی مانند نحوه لباس پوشیدن، نحوه کوتاه کردن مو و... اشاره کرد که می تواند مسئله بزرگی شود و باعث ایجاد درگیری بین پدر و پسر شود. در این زمینه به دلیل اینکه پسر درگیر چالش هایی در دوران نوجوانی است، پدر باید از طریق راهکارهای صحیح ارتباط خود را با فرزندش بهبود دهد، از این طریق می تواند علاوه بر متقاعد کردن پسرش و راهنمایی او به مسیر درست، اختلافات را نیز تا حد زیادی برطرف کند.
تلاش برای تربیت:
تربیت پسران باید به گونه ای انجام شود که توانایی تشکیل و مدیریت یک خانواده را در آینده داشته باشند، همین موضوع می تواند زمینه حساسیت پدر در تربیت پسرش را افزایش دهد. البته باید توجه کرد این سخت گیری ها باید به اندازه کافی باشد و به شیوه ای صحیح صورت بگیرد زیرا اگر بیش از اندازه باشد می تواند کدورت و درگیری ایجاد کند.
تجربه نشان داده؛ در رابطه با تربیت جنسیتی آن چیزی که بیشتر از همه مهم است و تاثیر بیشتری بر نوجوان می گذارد این است که؛ الگوی پسران در واقع رفتار پدرشان است، بنابراین بهترین راهکار برای تربیت او این است که یک الگوی مناسب باشید. در صورتی که پدر اصرار زیادی برای آموزش مسئولیت پذیری به فرزندش دارد بهتر است به مرور زمان مسئویت هایی را بر عهده او قرار دهد تا این مسائل را بیشتر بیاموزد.
حس استقلال طلبی:
با گذر از سن کودکی و ورود به نوجوانی بیشترین حسی که یک نوجوان دریافت می کند استقلال طلبی است که به دنبال اثبات هویت مستقل رخ می دهد. این حس به معنای نشان دادن بزرگ شدن است، او می خواهد به همه القا کند که می تواند بدون کمک والدین یا بزرگترهایش کارها را انجام دهد، همین موضوع می تواند زمینه ساز نگرانی والدین باشد به گونه ای آنها نظارت خود را بیشتر کنند و در نهایت درگیری را بین پدر و پسر رقم می زند.
آسیب های ناشی از دعواهای میان پدر و پسر
در موارد قبل اشاره کردیم که دعواهایی که بین پدر و پسر اتفاق می افتد معمولا با بزرگ شدن فرزند و گذر از دوره نوجوانی کمتر می شود یا به طور کلی پایان می یابد، اما این موضوع آسیب هایی نیز به همراه دارد.
بحث هایی که ممکن است بین پدر و پسر رخ دهد درجات متفاوتی دارد؛ از یک بحث کوتاه و مختصر آغاز می شود و گاهی به جاهای باریک می رسد، با وجود این که اختلافات فراموش می شوند اما می توانند سبب ایجاد سردی بین پدر و پسر شود و در نهایت دوری ایجاد کند. اگر پسر از خانواده خود به خصوص پدرش دور شود؛ سبب می شود هنگام مشکلات از بزرگ ترهایش کمک نگیرد و این موضوع او را به آسیب های اجتماعی نزدیک می کند.
حد و مرز اختلافات چگونه است؟
باید به این موضوع توجه داشت که اگر اختلافات بین پدر و پسر از حد مشخصی فراتر رود می تواند مشکلات را چندین برابر کند. بنابراین باید برای نوجوان چهارچوب ها را مشخص کرد و درباره خانواده، فرهنگ و جامعه توضیحاتی را ارائه کرد مثلا بایدهایی که در مورد ادامه تحصیل، احترام به بزرگ‌ترها، دوری از موادمخدر و ممنوعات اجتماعی وجود دارد باید از جانب نوجوان رعایت شوند.
فرزند شما باید بداند مقابله به مثل و تلافی کار درستی نیست بلکه باید در برابر مشکلات صبر و تحمل و سیاست داشته باشد زیرا بهترین راه حل همین است. در این صورت دوران نوجوانی می تواند به بهترین حالت گذرانده شود، نوجوان در دوره هویت یابی قرار دارد اگر آن را به خوبی همراه با صمیمیت و احساس رضایت از خود و خانواده بگذراند ارتباط بین او با والدین به خصوص پدر با پسر به حالت قبل بر می گردد.
راهکارهایی بهبود ارتباط پدر و پسر:
بهترین راه برای بهبود رابطه بین پدر و پسر این است که در هنگام روبرویی با هر چالشی با یکدیگر بحث نکنند؛ زیرا همین موضوع می تواند زمینه ساز سردی بین آنها باشد و در نهایت حل کردن مشکلات سخت می شود. برای کاهش دعواها و رفع اختلافات می توان از روش های زیر کمک گرفت:
اختلافات را با آرامش حل کنید:
در صورتی که درباره مشکلاتی که وجود دارد صحبت کنید و آرامش داشته باشید؛ می توانید تا حد زیادی مسائل را حل و فصل کنید. با صحبت کردن می توانید احساسات و خواسته‌هایتان را با یکدیگر در میان بگذارید همچنین از سطح توقع و انتظارات همدیگر اطلاع پیدا کنید.
بهترین زمان برای صحبت درباره مشکلات زمانی است که؛ از نظر جسمی و روانی در آرامش هستید در این حالت آماده صحبت با فرزند خود هستید و اگر اختلافی وجود داشته باشد قابل حل شدن است.
انجام دادن فعالیت های مشترک:
شما یک پدر هستید بنابراین باید زمان هایی را برای گذراندن با فرزند خود صرف کنید، شما می توانید فعالیت مشترکی که دلخواه هر دو هست را انتحاب کرده و در آن مشارکت داشته باشید.
نظرخواهی از فرزند:
شما به عنوان یک پدر می توانید برای تقویت احساس استقلال طلبی پسرتان از او نظر بخواهید و با راهنمایی، نظارت خودتان آن را اجرا کنید. همین موضوع سبب می شود فرزندتان متوجه شود خواسته ها و نظراتش برای شما اهمیت دارد و او نیز برای انجام دادن بسیاری از کارهایش همین نظرخواهی را انجام می دهد.
منبع : بیتوته