مهمترین خطرات کوهنوردی در زمستان

برف یک نعمت است اما همین نعمت می تواند تبدیل به یکی از بزرگترین خطرات کوهنوردی در زمستان شود. عامل اصلی در بروز چند خطر برف است که اولین مورد آن بهمن می باشد. بهمن در کوهنوردی به علت تشکیل پشته برف ناپایدار ایجاد می شود که به راحتی می تواند نفرات را در خود ببلعد.

یکی از موارد مهم در برخورد با برف هم توجه به پیش بینی هواست البته در اینجا لازم است چند روز پیش از برنامه هم به خوبی بررسی شوند. برف سنگین حداقل ۳۶ ساعت زمان نیاز دارد تا به طور نسبی تثبیت شود. این مورد به خصوص در مسیرهایی که در معرض بهمن هستند اهمیت پیدا می کند.

مهمترین نکته در مدیریت این خطر توجه به سیستم لایه بندی پوشاک در کوهستان و کوهنوردی است. این سستم به شما انعطاف پذیری کافی برای کم کردن و اضافه کردن لباس می دهد و به دلیل ایجاد دیواره های هوا در بین لایه های مختلف عایق بهتری ایجاد خواهد کرد. برای درک بهتر مقاله سیستم لایه بندی پوشاک در کوهنوردی را بخوانید.

کم آبی یکی از شایع ترین موارد در محیط های سرد است. دلیل این امر از آنجا ناشی می شود که در هوای سرد، افراد تمایل دارند کمتر از آنچه باید، بخورند و بیاشامند و در نتیجه دچار کم آبی شوند. در حالی که این ممکن است در زندگی روزمره که کم آبی خفیف به سادگی باعث ناراحتی (تشنگی) می شود، مشکل بزرگی نباشد، از دست دادن مایعات در فضای باز می تواند عواقب جدی داشته باشد زیرا می تواند به راحتی و به سرعت باعث خستگی، بی نظمی و سردرد شود. اگر این برای نگرانی شما کافی نیست، به یاد داشته باشید که کم آبی عاملی برای تعدادی از بیماری های کوهستانی مانند بیماری ارتفاع، هیپوترمی و سرمازدگی است. آب را در دسترس داشته باشید و بلافاصله قبل و در طول کوهنوردی زمستانی مقدار زیادی آب بنوشید تا عواقب از دست دادن رطوبت در هوای سرد و خشک را کاهش دهید. همچنین، جایگزینی الکترولیت های از دست رفته به دلیل تعریق بیش از حد در طول سفرهای سنگین در مسیر را در نظر بگیرید.

به دلایلی مختلفی امکان گم شدن در فصل زمستان مشخصا از تابستان بیشتر است. باد و کولاک برف، مه، خلوت بودن محیطهای کوهستانی، تغییر شکل مسیر، پر شدن مسیر برف کوبی، جاماندن اعضا از گروه به دلیل سنگینی صعود، از مواردی هستند که احتمال گم شدن را افزایش می دهند.