قله شیرکوه

مشاهده وضعیت هوای قله شیرکوه در هفت روز آینده
گرچه از نظر تقسیم‌بندی کوه‌های منفرد ایران از آن یاد شده لیکن در حقیقت بخشی از رشته‌کوه مرکزی می‌باشد.
آب‌ریز دارای دو مسیر فرعی به نام‌های دره نجیب و لاسرگون می‌باشد. وجه تسمیه آن نیز وجود تنگه‌ای است با شیب تند و طولانی به نام دره نجیب که مشکل‌ترین بخش صعود می‌باشد.
برای رسیدن به شیرکوه باید به شهر تفت در سی کیلومتری یزد و از آنجا به منطقه ای ییلاقی به نام ده بالا رفت که ۲۶۰۰ متر از سطح دریا ارتفاع دارد و حدود ۲۰ کیلومتر از شهر تفت فاصله دارد و این مسیر حدود یک ساعت و نیم طول می‌کشد. شیرکوه بلندترین ارتفاع استان یزد را داراست و در بیشتر فصول سال پوشیده از برف است و یکی از منابع تأمین آب روستاهای اطراف تفت، یزد ومهریز می‌باشد. شیرکوه همچنین یکی از نقاط سردسیر و خوش آب وهوای استان محسوب می‌شود و بیشتر توانمندان یزدی ویلایی در روستاهای اطراف این کوه به ویژه در ده بالا(هدش)، طزرجان و بنادک سادات و منشاد و سانیج دارند. به نظر می‌رسد وجه تسمیه این کوه به دلیل شباهت آن به یک شیر خفته از فاصله دور می‌باشد.
آنتن‌دهی در مسیر شیرکوه
در قسمت اعظم مسیر صعود به شیرکوه می‌توانید از اینترنت و آنتن تلفن همراه خود برای برقراری ارتباط استفاده کنید.
شهرهای نزدیک :
یزد
این رشته کوه سه بخش در شهرستان تفت یزد را به وجود آورده که عبارت اند از :
پیشکوه(نصرآباد و روستای حاجی زینل و حومه)
میانکوه(ده بالا و طزرجان و...)
پشتکوه(نیر و گاریزات)
مهریز
رشته کوه:
زاگرس
مسیرهای صعود:
دره سوسن
دره شمس
لابیدشیر
بیدکبکان
لابیدسرخ
لایخچال
لاگردو
آب‌ریز
پر تردد ترین مسیر ، مسیر ده بالا و دره نجیب است .
ارتفاع قله:
4075 متر
عوارض طبیعی موجود:
شیرکوه از یک زیربنای گرانیتی تشکیل یافته‌است که سن آن در بین زمین شناسان پیوسته مورد بحث و گفتگو بوده‌است. بر روی این زیربنای گرانیتی بیش از ۱۰۰۰ متر سنگ آهک و دولومیت که به دوره کرتاسه تعلق دارند قرار گرفته‌است. بخش بزرگی از این تشکیلات آهکی، به ویژه در نواحی جنوبی شیرکوه فرسایش یافته و از بین رفته است. در نتیجه زیربنای گرانیتی در پهنه وسیعی نمایان گشته و در دسترس مطالعه قرار گرفته‌است. جابه‌جا، در زیر رسوبات دولومیتی و آهکی کرتاسه چند لایه سرخ رنگ (Red Beds) دیده می‌شود که از جنوب به شمال مرتباً بر ضخامت آن‌ها افزوده می‌شود. در حاشیه جنوبی این کوهستان، تشکیلات آذرین خروجی که به اواخر دوران سوم و دوران چهارم تعلق دارند ظاهر می‌گردند. در کنار این تشکیلات، موادی که از فرسایش سطحی حاصل شده‌اند و به دوره پلئیستوسن تعلق دارند رفته رفته در بستر سفلای دره‌ها و در دشت‌های اطراف کوهستان ته‌نشین شده‌اند. همزمان با تشکیل این رسوبات، لایه‌هایی از تراورتن نیز در این منطقه به وجود آمده است. مواد فرسایشی و تراورتن‌های فوق‌الذکر جوان‌ترین تشکیلات زمین‌شناسی این منطقه محسوب می‌شوند و مخصوصاً در حاشیه شمالی شیرکوه نمایانند.
هوازدگی بر اثر یخبندان هر چند که امروزه خفیف تر از دوره پلئیستوسن است، با وجود این هنوز در این منطقه مؤثرتر و مهمتر از هوازدگی شیمیایی است. فرسایش رودخانه‌ای، در اغلب فصول سال اثر مهمی بر این منطقه ندارد. در این منطقه فرسایش بادی نیز در ارتفاعات زیاد در مقایسه با سایر پدیده‌ها اهمیت چندانی ندارد.
طول مسیر:
17 کیلومتر
زمان  مناسب برای صعود به قله:
2 روز
وضع آب و هوای منطقه:
بستگی به فصل غالبا برفی و مه آلود و باد خیز
بهترین فصل صعود به قله:
زمستان – بهار
یخچال ها:
آثار پدیده‌های مربوط به فعالیت‌های دوریخچالی یا حاشیه یخچالی از ارتفاع ۲۵۰۰ متری به بالا ظاهر می‌گردند. مهم‌ترین این آثار، از اثر پدیده‌های سلیفلوکسیون به وجود آمده‌اند. از بین پدیده‌های ژئومورفولوژی شیرکوه، تراسهای رودخانه‌ای از مناظری است که بیش از سایر پدیده‌ها جلب نظر می‌کند.
چالش های موجود در مسیر:
وجود برف در مسیر .میزان سختی صعود به قله متوسط می باشد.
آبشارها و چشمه های مسیر:
وجود چهار چشمه در مسیر صعود
جان پناه ها و محل های تامین آب:
جان‌پناه شیرکوه از سه فضای مسقف جداگانه تشکیل شده است. یکی از نقاط قوت آن عدم نفوذ بادهای سرد به داخل جان‌پناه است. کف اتاق‌ها هم با موکت و فرش پوشیده شده است. کنار جان‌پناه سه اتاقک کوچک به‌عنوان دستشویی قرار گرفته است که در زمان نگارش این مطلب (بهار 98) درهایشان به دلیل بادهای شدید کنده شده بود و به صورت ناقص جلوی دستشویی قرار داشت. باوجود این شرایط سرویس‌های بهداشتی هنوز هم قابل استفاده بودند.
پشت جان‌پناه هم یک چشمه آب همیشگی وجود دارد که آب مورد نیاز شما را تامین می‌کند. باتوجه به خشکسالی‌های چند سال اخیر در ایران، بهتر است پیش از سفر از وجود آب در این چشمه اطمینان حاصل کنید.
جانپناه بعد از دره نجیب(۳۵۲۲متر)
جانپناه قله(۴۰۷۵ متر)
پوشش گیاهی منطقه:
پوشش گیاهی شیرکوه هم جالب توجه است. به‌تناسب ماه و فصل بازدید، ممکن است گل‌های زیبای بسیاری را در طول مسیر خود ببینید.
عمده گیاهان دارویی بومی استان یزد را گل ختمی، قدومه،‌ زیره سیاه، کاسنی، هندوانه ابوجهل، گل حسرت، زیره سبز، خاکشیر، شکر تیغال، آنغوزه، وشاء، شیرین بیان، بالنگو، پنیرک خبازی، مورد، مرزنجوش، بارهنگ، ریواس، مریم گلی، تاجریزی، آویشن، گل ماهور و کاکوتی تشکیل می دهند.
پوشش جانوری منطقه:
پایکا موجودی مانند موش بزرگ است. با این تفاوت که دم ندارد یا اگر خوش شانس باشید با دسته‌های کل و بز وحشی روبه‌رو خواهید شد. همچنین صدای زیبای کبک‌ها و گرگ ها هم در طول مسیر شما را همراهی می‎‌کند.آهو نیز به ندرت دیده می شود.
منابع محتوای ثبتی:
سایت قله